Dzieła literackie - SZUKAJ

Skok w króliczą norę

"Skok w króliczą norę" Adrianny Michalewskiej i Izabeli Szolc to trzeci tom historii o czterech łodziankach: Monice, Amelii, Izie oraz Pauli. Znane z poprzednich części ("Dziewczyny chcą się zabawić" i "Nie takie całkiem dorosłe") bohaterki są już dojrzałymi kobietami. Główna akcja powieści toczy się w Łodzi od lutego 2013 do lata 2014, a wątki poboczne także w latach wcześniejszych. Bohaterki podsumowują swoje życie, pełne trudów i porażek. Amelia bankrutuje, Monika opiekuje się matką po wylewie, Iza cierpi z powodu zdrad męża, a Paulina po wielu nieudanych związkach zakotwicza się w Irlandii. Mimo różnych okoliczności życia, statusu materialnego i odległości, bohaterki nadal pozostają przyjaciółkami. Wspierają się w trudnych momentach i cieszą z dobrych chwil. Ważnym w utworze wątkiem są relacje (lub ich brak) Amelii, Izy i Moniki z mężczyznami, a także historia miłości Ireny Pielgrzym do oficera bezpieczeństwa, Adama Morawskiego oraz wpływ tej relacji na życie kobiety i jej rodziny. Mimo wielu przeciwności, sytuacja życiowa Amelii, Izy i Moniki się stabilizuje. Amelia wyjeżdża z dawnym ukochanym, Robertem Nowakowskim, do Norwegii. Iza przeprowadza korzystny dla siebie rozwód. Monika sprzedaje willę po rodzicach i zaprzyjaźnia się z kolegą z pracy, Rafałem.

Nie takie całkiem dorosłe

"Nie takie całkiem dorosłe" Adrianny Michalewskiej i Izabeli Szolc to drugi tom historii o czterech łodziankach: Monice, Amelii, Izie oraz Pauli. Znane z pierwszej części powieści pt. "Dziewczyny chcą się zabawić" bohaterki są już dwudziestokilkulatkami. Główna akcja powieści toczy się w 1999, choć wątki poboczne sięgają czasów wcześniejszych. W książce przypomniane są historie dziewczyn jako dzieci i nastolatek. Opisano również historię rodzinną Pauli Sarneckiej - jej rodziców, ciotki Teresy i brata Grzegorza. W powieści "Nie takie całkiem dorosłe" główne bohaterki dorastają i podejmują pierwsze życiowe decyzje. Niektóre z nich wyjeżdżają lub planują wyjazd z Łodzi. Inne wracają. Szukają swojego miejsca w życiu. Podejmują trudne wybory, przeżywają rozczarowania i porażki, ale też doświadczają, jak cenna jest ich wzajemna przyjaźń. Ważnym w utworze wątkiem są miłosne relacje dziewczyn z ukochanymi oraz wpływ tych relacji na życiowe decyzje.

Dziewczyny chcą się zabawić

Głównymi bohaterkami powieści Adrianny Michalewskiej i Izabeli Szolc "Dziewczyny chcą się zabawić" są cztery nastoletnie przyjaciółki: Monika, Amelia, Iza i Paulina, które wchodzą w dorosłość w Łodzi przełomu lat 80./90. XX wieku. Tak jak bohaterki uczą się życia, tak ich rodziny starają się przetrwać czas wielkich przemian. Łódzkie kobiety - włókniarki, farbiarki, tkaczki, urzędniczki, nauczycielki i pracownice naukowe szukają tego, co w życiu jest najważniejsze. Chcą kochać i być kochane. Chcą szczęścia swoich rodzin, codziennego obiadu dla swoich dzieci i przyszłości, której nie trzeba się bać. Książka jest opowieścią o dramatycznych wyborach końca lat osiemdziesiątych XX wieku, gdy Polska rodziła się na nowo, a wraz z nią dorastało pokolenie, niegotowe na nadchodzące zmiany. To historia upadających fabryk i bezrobocia, wielkich możliwości i gwałtownych zmian politycznych. To także historia marzeń i rozczarowań. Szalonej namiętności i ponurej rzeczywistości. To opowieść o prawdziwym życiu, które przytrafiło się młodym łodziankom, ich rodzinom i znajomym. Jednym z wątków powieści jest historia Róży z Litzmannstadt Getto zilustrowana listami bohaterki do ukochanego Kazimierza.