Ulica Łagiewnicka

Bohaterka powieści Marcina Andrzejewskiego "Tramwaj Tanfaniego", Łucja Zdrojewska, przebrana za wdowę, udaje się nocą dorożką na odległe przedmieścia Łodzi - Bałuty. Dorożkarz zgadza się tylko dojechać na Rynek Bałucki. Dalszą drogę ulicą Łagiewnicką aktorka pokonuje już pieszo. Strój chroni ją przed ewentualnymi zaczepkami. (Fot. W. Pfeiffer).

"Starsza pani wysiadła na bruk placu. Dorożkarz uchylił melonika, klepnął konia lejcami, powóz zawrócił i skierował się z powrotem przez rynek w stronę, gdzie rysowały się niewyraźnie wieże kościoła. Kobieta poszła Łagiewnicką, lekko zgarbiona i utykająca, pomiędzy drewniane domy i niskie czynszówki schodzące skłonem w dół ulicy. Minęła jakiegoś przechodnia po drugiej stronie, w równie jak ona marnym stroju i robotniczej czapce. Popatrzył na nią obojętnie i zniknął za rogiem. Mijała nieczynne o tej porze warsztaty i sklepiki z zamkniętymi okiennicami, zabezpieczonymi sztabami i kłódkami. Rynsztokiem płynął strumyk mydlin, towarzyszący jej wędrówce w dół. [...] Nieliczne okna, podświetlone świecą lub naftową lampą, niewiele rozjaśniały wszechobecny mrok. Kobieta poprawiła wdowi kapelusz i torbę na ramieniu. Minęła dwie wiejskie chałupy tuż przed nadrzeczną, podmokłą łąką. Bruk ulicy zniknął, przykryty błotnistą breją. Cuchnęło kloacznie. Przeszła drewniany mostek i znalazła się wśród lichych chałupek i bud rozłożonych chaotycznie wśród drogi łagiewnickiej".