Kutno

Kutno jako tło rozterek miłosnych w utworze Jeremiego Przybory pt. "O Kutno!".

"Jakie to smutne - jakie smutne / wysiadła miłość moja za Kutnem! / Jeszcze w stolicy wsiadałem na Głównym / z uczuciem uczuć kolosom równym / za Kutnem pociąg stanął i... cześć! / wysiadła miłość i poszła gdzieś / O Kutno! O Kutno! / wyprałoś mnie z uczuć jak płótno / O Kutno! Okrutne Kutenko! / odjąłeś mi miłość jak ręką".

Jak to się stało, no jak to się stało / że serce Kutna nie przetrzymało? / Co jest w tym Kutnie, no co jest w tym Kutnie / że ono nagle jak nożem utnie?".