Marysin

Laura Kozłowska-Lewiatan, bohaterka powieści Anety Krasińskiej "Nauczycielka z getta : wciąż pod wiatr", zaraz po ciężkiej pracy w szwalni, udaje się z przyjaciółką Izabela Czernin na Marysin na spacer. Izabela wspiera Laurę po usłyszanej informacji o śmierci męża. (Fot. z: Litzmannstadt Getto : ślady : przewodnik po przeszłości).

"Tylko Izabela nie dała się zwieść. WIedziała, czym jest cierpienie. Wiedziała, czym jest samotność. Na szczęście wiedziała też, jak ważna jest otucha. Sama otrzymała jej nadto od Laury. Teraz miała szansę spłacić dług. Dzisiaj umówiły się, że po pracy wybiorą się na spacer. Tak dawno nie były na Marysinie. Pamiętała lato tysiąc dziewięćset czterdziestego, gdy opiekowała się dziećmi, dla których Rumkowski zorganizował kolonię. To była namiastka chwilowego powrotu do życia, zanim Łódź otrzymała nazwę Litzmannstadt. Laura wysiadła. Na przystanku czekała na nią Izabela. - Witaj - odezwała się. - Gotowa? Laura skinęła głową i bez pośpiechu ruszyły w stronę Marysina. Zieleń wciąż jeszcze pięknie prezentowała się na tle coraz bardziej zaniedbanych kamienic. Skręciły z brukowanej ulicy i szły wąską drogą ubitą wśród nielicznych drzew przeplatanych krzewami i kępami wysokiej trawy. I choć miejsce to miało już za sobą okres swojej świetności, wciąż było jedyną alternatywą dla zatłoczonych kamienic, gwarnych ulic i głośnych zakładów pracy, których pełno było wokoło".